Sesimden arindim ve ufku
Bir harmani gibi giyindim
Kahraman bir korkaktim
Kavmimin kadim tarihinde
Ki onlar için umutsuzluk
Kendim için haramiydim
Böyle bilindiydi bu hikâye
Yarindan bugüne kaldiydi
Tersine akan bir irmaktim
Sözün saskin serinliginde
Kendi deltasinda bogulandim
Ve sizi sevmiyorum ey kavmim
Yakin beni rüzgârin isliga
Isligin hükme döndügü yerde
Derim ki ey kavmim, zulmünüz
Payidar, yurdunuz çigligimdi
Ki hükmümü kendim veriyorum
Yakin beni sesim sorulara dönmeden
Küllerimin altinda kalacak
Mutluluk sandiginiz ne varsa
Böyle yasandiydi bir ömür ve söz
Giyotindi sözün belleginde
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku