Şairin Tüm Şiirleri » Sair Nuri Can

Kalabalik kentler ürkütür yüregimi
ugultular doldurur beynimi yürüdükçe
tüm gözlerden incinmis bir bakis sizar istasyonlara
kirli vagonlarda tasinan ince bir hüzün gibi
ki,
hep ayni yerimi burkan

bu yüzü kirli sehirde
kimse kimseyi sevmiyor
bilmiyor avuçlari kar çiçegi kokan
bir çocugun saçlarina dokunmayi
siirler okumayi bir alacasafaga

kaç kez ittiysem uçuruma yüregimi
bir çift göz gördüm deltalarda
yalvaran bir ses
kirildi içimde yillarca gizledigim ayna
kalbime batiyor simdi kiriklari
nehirler boyu kaniyorum
atesler boyu yaniyorum
alin götürün beni buralardan allah askina
dayanamiyorum

nereye baksam denizi duman
neye dokunsam ah
hüznün aciyla öpüstügü bir kiyida kaldim
yok,
yok gidemem baska bir liman
anla
anla ve al bu acilari koy bir yana

kör bir sevdanin imgeminde
bir yani Mecnun’dur çöllerimin bir yani Leyla
bir yani Yusuf’tur zindanimin bir yani Züleyha
yorgunum her aksam yollara bakip aglamaktan
yüregimde hasret atesleri yakmaktan
her kiyida baska bir cehennem bekler beni

nereye baksam güz bahçeleri
nereye gitsem üstüme devrilir gök
kime nasil anlatirim sanciyan yanlarimi ah, kim anlar beni
hasretin bin çesidiyle delik desik yüregim
kimsem de kalmadi halime aglayacak
yaralarimi saracak
böyle boynu bükük durusum ondan
ondan bir yanim hep vurgun, hep yetim, hep kirgin
ömrüm oy
ömrüm oyy

siir civiltilari oysa gönül ormanimda
yildiz isiltilari uzanipda tutamiyorum
hüznün en kuyu gecelerde boguldu sevinçlerim
yildizlar örtmüyor artik yaralarimi
gözyaslarimi saklamiyor
en ucuz sarkilar yikiyor ruhumu karanlik sularda

unutulmus bir sokak ortasinda
düs denizlerine birakiyorum solugumu
ellerim üsüyor, yüregim, gözlerim üsüyor
dönüp bakmiyor kimse, bölüsmüyor sevinçlerini benimle
uzak bir kiyida tutsak kaliyor hayallerim
bütün iskeleler yikiliyor
bütün iskeleler yikiliyor
hiç bir gemi almiyor beni
bir damla gözyasi olup akiyor yüregim avuçlarima
yüregim ki, deliboran, delipoyraz, kizilkan

hasretim kizil alev bir güldür yanginlara
koparip gögsümden ateslere atiyorum
hiç kimse çekip almiyor kalbimi atesler içinde
kaniyor en kati yerinde gece, yaniyor yüregim
yüregim alev topu
yüregim kanrevan
yüregim nar
yüregim ates
yüregim ah!

tutundugum dallar kirik
sokuldugum kucak çiçek açmiyor
aldirmiyor çigliklarima sevdasina yandigim hayat
acinin ve atesin burgacinda
ince bir sizi gibi geçip gidiyor ömrüm
nasil katlanacaksa kalbim bunca agriya