Şairin Tüm Şiirleri » Sair Nuri Can

Ayriligin gözleri sel, daglari duman
bir çoban kavalidir,
yüregimde sensizlige aglayan her gece
sesimde fasilasiz figanlar
gögsümde kirik karanfil feryadi
ellerimde yagmur iniltileri
korlar akarken dilimden
dudagimda ölüyor sessiz sözcükler
kefensiz kaliyor siirlerim

bahçemde yabani otlar fiskiriyor
atesler yakiyor gülümü, gülsenimi
küskün dalinda bülbül
sesinde bir ah-i figan
gönlünde gam-i hazan
sonbahar olmasada
yapragini döküyor hayat

gel ey yüregimin bahar goncasi
gelinciklerle gel gönül bahçeme
kan rengi karanfillerle gel
özlemlerimle, hasretimle yalnizim simdi
kayan bir yildizin gözyasiyla gel, isigiyla gel
vefali bir ses gibi gel
serin bir nefes gibi gel
bir dag rüzgari gibi es saçlarima
sevgin dökülsün irmaklar boyu
çözülsün prangali hasretim

bil ki, sensiz kül rengi kimsesizligidir
yaslandigim yikik duvarlar
nereye baksam hayalin vuruyor sulara
gözlerin su yesili
gözlerin islak
gözlerin uzaklarda küskün ay..
gel, damarlarima kan, bedenime can ol,
yasat beni


gel, yoklugun buz gibi soguk, üsüyorum
zemheriden daha soguk yoklugun
gel, ruhuma günesin sicakligini yay, isit beni
gel, zifir gecelerle gel, siirlerle, sarkilarla, türkülerle gel
gel, nasil gelirsen gel, giden ömürle gel, son trenle gel
ecel gelmeden gel...

gel ki, tilsimli fisiltilar aktikça agzindan
kan yerine, sevgi dolassin damarlarimda
kokunu süreyim yorgun ezgilere her gece

gel ki, uzak bir vadide bulussun gölgelerimiz
nazli bir çiçek ol, saril bitkin bedenime
çözülsün prangali hasretim
gel, nazli bir çocuk gibi ask titresin avuçlarimizda
ipek tülü hayaller akarken içimize