| 
  
		
		
 
    
FloraŞimdi iki milyarlar zincirlemek için beniBenden bir çoban köpeği yapmak için kendilerineFakat iyilik, şefkat ve incelik duygularıGöç ettiler onların dünyasından Güney’e.Artık ışık içinde göremiyorum bu dünyayıGöremiyorum, deney tüpüne bakanbir doktor rahatlığıylaDiz çöküyorum, haykırıyorum yenilgimiSevgilim, bir an önce gelmezsen yardımıma. 
Köylü nasıl toprağa muhtaçsaYağmura, güneşe nasıl muhtaçsa,muhtacım sana.Bitki nasıl ışığa muhtaçsaVe klorofile, fışkırmak için topraktan;Muhtacım sana, çalışan kalabalıkNasıl işe, ekmeğe, özgürlüğe muhtaçsaVe nasıl avuntuya muhtaçlarsa kuşatıldıklarındaÇünkü gelecek doğmadı daha acılarından.
Bir köye nasıl okul, elektrikSu, taştan evler gerekliyseÇocuk nasıl gereksinirse oyuncaklaraIsıtan bir sevgiye;İşçi için bilincinVe gözü pekliğin anlamı neyseYoksul için onurun;Ve bulanık çocuklarına bu toplumunBir hayat çizgisi nasıl gerekliyseVe nasıl gerekliyse hepimizeAkıl, uyanıklık, yol gösteren bir ışıkFlora! Yüreğimde yerin işte öyle.
 Siir : http://www.kalbimingulu.comKalbimingulu Kalplerin ve Sevginin Bulustugu Site
 
           | 