Orhan Kemal Nazim Hikmet’e yazdigi siir
- 26 Eylül 1943 Pazar sabahi babamin cezasi biter, hapishaneden ayrilir.
- Ayrilmadan birkaç gün önce Nâzim Hikmet’e bir siir yazar,
- ona okur ve agladigina taniklik eder.
- Bu siiri paylasmak istiyorum:
- NÂZIM HİKMET’E
- Sen
- “Promete’nin çigliklarini
- Kaba kiyim tütün gibi piposuna dolduran adam”
- Sen benim mavi gözlü arkadasim
- Kabil degil unutmam seni.
- 26 Eylül 1943
- Seni yapayalniz birakip hapishanede
- Bir üçüncü mevki kompartimanda pupa yelken
- Kosacagim memlekete.
- Ve tren
- Bir güvercin gibi çirpinarak istasyona girecek,
- Gözü yasli bir genç kadina
- Bes senenin ardindan
- Kocasini getirecek.
- O dem ki bos verip istasyon halkina
- Yanaklarindan öperken sevgilimi
- Sen neseli mavi gözlerinle bakacaksin
- İçimden bana
- O dem ki yürekten her sey atilacak
- Ekmek – kin – hasret
- Fakat Nâzim Hikmet
- Sen su kadar kilometre uzakta kalmana ragmen
- Aydinlik yüregimin duvarina dayayip sari saçli basini
- Batan bir yaz günesi hüznüyle aglatacaksin arkadasini.
- Günler geçecek
- Ekmek derdi çökecek omuzlarima.
- Fabrika.
- Makinalar.
- Tezgâhim.
- Sana sekerkamisi, portakal yollayacagim.
- Karim yün çorap örecek.
- Her hafta mektup yazacagiz.
- -Askere almazlarsa eger-
- Unutabilir miyim seni?
- Tahtakurusu ayikladigimiz hapishane gecelerini
- Ve radyoda sark cephesinden haber bekledigimiz
- Müthis anlarin küfrünü!
- -Radyonun yanindaki duvara
- Kursunkalemiyle abus insan yüzleri çizmistin-
- Unutabilir miyim seni?
- Hâlâ beton malta boylarinda duyuyorum
- Takunyalarinin sesini!
- Unutabilir miyim seni hiç?
- Dünyayi ve insanlarimizi sevmeyi senden ögrendim,
- Hikâye, siir yazmayi
- Ve erkekçe kavga etmeyi senden!
- Orhan Kemal